mijn tweede dag in Cuba

Mijn tweede werkdag verliep niet veel productiever dan mijn eerste… Om 8u afgesproken met Antonio om naar het ziekenhuis te gaan om een staal bloed te nemen dat ze zouden onderzoeken op vanalles en nog wa, om zeker te zijn dat ik een gezonde werknemer ben. Eerst moesten we langs de dokter om een voorschrift voor het ziekenhuis. Voorschrift = een bruin bladje kladpapier waarop de dokter iets schrijft en een stempel op zet. In het ziekenhuis werd bloed afgenomen met naalden die telkens opnieuw gesteriliseerd worden (dus niet wegwerpbaar) en een glazen spuit, ipv de plastieken van bij ons. De proefbuisjes waar het bloed dan ingaat, zijn open, zonder afsluitdopje, en mijn naam wordt er gewoon met stift opgeschreven… Ik denk niet dat ik hier in het ziekenhuis wil belanden ;-)
Om 9u waren we klaar in het ziekenhuis, en dat was blijkbaar dicht bij het huis van Antonios zus, dus gingen we naar daar om te ontbijten (ik moest nuchter zijn voor het bloedonderzoek). Maar zijn zus was er niet, dus zaten we samen met haar collega drie kwartier te wachten in haar spreekkamer (ze is verpleegster). We begonnen met die collega een discussie over het feit dat die vrouw van mijn casa zo moeilijk deed over dat eten, en dus vond die verpleegster er niet anders op, dan te zeggen dat ik dan maar moest trouwen met Antonio, dat ik dan bij hem in huis zou mogen slapen, en veel goedkoper zou kunnen leven in Cuba. Ik heb vriendelijk bedankt! J
An en ik volgen nu ook Spaanse les bij de man van Elba, Manolito, op woensdagmorgen en op vrijdagmorgen. Hij heeft een klaslokaal gemaakt op de patio van hun huis. Echt wel gezellig om te zitten, en hij geeft supergoed les!
Donderdag heb ik samen met An in het labo gewerkt, met de thesissen die we gevonden hebben. En in de namiddag was er een activeit in de universiteit waarop we moesten zingen! Ze begonnen eerst met een hele reeks verhalen over het onderwijs in Cuba, en andere blabla tussen leraars onderling… we zaten al bijna te geeuwen tegen dat het aan ons was J We moesten eerst efkes onszelf voorstellen en zeggen wat we aan de univ kwamen doen. En daarna begonnen we dan met het zingen van Guantanamero. En we sloegen de bal helemaal mis, we zongen helemaal uit de maat ;-) Gelukkig zongen Antonio en Elba mee, zoals beloofd. Het grappige was dat daarna dan ook nog kadootjes werden uitgedeeld aan de mensen van de groep die pas verjaard waren… Weet je wat ze kregen?! Een diskette en een balpen!!! Kan je je dat voorstellen? Ik vond dat echt onvoorstelbaar, maar allé!
Op vrijdag deed ik mijn was bij Elba thuis. Ze heeft een “wasmachine”, dus moest ik niet alles met de hand uitwassen. Maar eigenlijk zou dat toch nog beter zijn… De “wasmachine” is een bidon met water, waarin je waspoeder doet, en dan kan dat max 6 minuten draaien. Dus da’s eigenlijk gewoon je kleren, het water en de waspoeder mengen… Daarna moet je je kleren uitspoelen onder de kraan, en dan ophangen.
Zaterdag stond iedereen paraat om me te helpen verhuizen: An, Antonio, Laetitia (de zus van Flavio, waarmee Antonio nu een relatie heeft), Elba, Manolito en hun oudste zoon Alejandro. Iedereen nam een valies, en we konden te voet verhuizen naar mijn nieuwe huis!
En wat een verschil!!! Ik was nog maar binnen en ze brachten me al een milshake van guajabe (roze vrucht van hier + melk + beetje suiker + ijsblokjes), superlekker! Toen ik helemaal geïnstalleerd was kwam An langs om samen te werken. En we kregen onmiddellijk weer een andere milshake, nu van graan van koren gemaakt, ook lekker! Nog geen kwartier later kregen we een soort spaghetti om te eten… Kortom, superlieve mensen! Ik voel me hier véél meer thuis, bij Elena en Victor en hun zoon Oscar, dan in die andere Casa.
Het lopen lukt ook nog altijd goed. Om de andere dag gaan An, Tippex en ik lopen op de piste. Zaterdag is Elba meegegaan (op haar ballerina’s,want geld om loopschoenen te kopen, heeft ze niet), en waren er Agility oefenen van de hondenschool op het voetbalplein. Dus misschien kan ik daar ook bij aansluiten, zodat Tippex zijn oefeningen heeft J
Het begint hier s avonds wat af te koelen, maar overdag, in de zon, is het nog altijd zo’n 25 dagen. Voor mij is het echt raar om te zeggen dat het november is, en dat het bijna kerstmis is.
Om af te sluiten: iedereen is welkom in mijn nieuwe huis, maar reserveer op voorhand!